بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

خدایا ما را ... مسئولیت پذیر کن.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

خدایا ما را نسبت به خودت، دیگران و خودمان مسئولیت پذیر کن.

خدایا ما را اهل " به من چه!؟ " ، " به تو چه !؟ " و " به ما چه!؟ " قرار نده.

خدایا به ما کمک کن تا در هر حال، در هر مکان و در هر زمان رضای تو را در نظر بگیریم

و به خاطر رضای تو هر کار را انجام دهیم.

صُمٌّ بُکمٌ عُمیٌ

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

شاید کسانی در اطراف ما هستند که کمتر به آنها توجه می کنیم. 

کسانی مثل نابینایان، ناشنوایان و کسانی که از نظر نعمت تکلّم (زبان) محروم هستند. 

ولی خوب که فکر کنیم می بینیم خدا اینها را بی هدف و بیهوده نیافریده است. 

خدا عده ای را به صورت نابینا خلق کرده تا به ما بفهماند بعضی از اوقات، در خیلی از چیزها (مثلاً محرّمات) نابینا باشیم و نبینیم.

بعضی از اوقات، در مقابل خیلی از حرفهای لغو و بیهوده ای که آدمها صحبت می کنند، ناشنوا باشیم و گوش نکنیم. 

همچنین وقتی می خواهیم حرف بزنیم، در مقابل هر حرف زشتی که خواستیم بگوییم یا ناحق است و... (نبایدها) لال باشیم و حرف نزنیم. 

رزق ...

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

رزق کلمه ای است بسیار فراتر از آنچه مردم می دانند. 

آیا میدانی نمازت رزقی است از سوی خداوند؟ 

چه بسا خیلی از انسانها نماز نمی خوانند،

اذکاری که صبح و شام می خوانی رزق است.

یا زمانی که خواب هستی سپس ناگهان بیدار می شوی به تنهایی و بدون زنگ زدن ساعت بیدار می شوی و نماز میخوانی رزق است چون بعضیا بیدار نمی شوند.

زمانی که با مشکلی رو به رو می شوی خداوند صبری به تو میدهد که چشمانت را از آن بپوشی این صبر رزق است.

زمانی که در خانه لیوانی آب به دست پدرت میدهی این فرصت نیکی کردن رزق است.

گاهی اتفاق می افتد که در نماز حواست نباشد ناگهان به خود می آیی و نمازت را با خشوع می خوانی این تلنگر رزق است.

یکباره یاد مولایت می افتی و سلامی میدهی و دلت حسابی تنگ میشود.

رزق واقعی این است. رزق خوبی ها، نه ماشین نه درآمد،اینها رزق مال است که خداوند به همه ی بندگانش میدهد.

اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش میدهد. 

اهمیت و ارزش خانواده از دیدگاه ائمه اطهار (علیهم السّلام)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

حدیث (1) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
خَیرُکُم خَیرُکُم لأَهلِهِ وَأَنَا خَیرُکُم لأَهلى ما أَکرَمَ النِّساءَ إلاّ کَریمٌ وَلا أَهانَهُنَّ إلاّ لَئیمٌ؛
بهترین شما کسى است که براى خانواده اش بهتر باشد، و من از همه شما براى خانواده ام بهترم، زنان را گرامى نمى دارد، مگر انسان بزرگوار و به آنان اهانت نمى کند مگر شخص پَست و بى مقدار.   نهج الفصاحه، ح 1520

---

حدیث (2) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اَلرَّجُلُ راعٍ عَلى أَهلِ بَیتِهِ وَهُوَ مَسؤُولٌ عَنهُم وَالمَرأَةُ راعیَةٌ عَلى بَیتِ بَعلِها وَوُلدِهِ وَهِىَ مَسؤُولَةٌ عَنهُم... ؛
مرد، سرپرست خانواده است و درباره آنان از او سئوال مى شود و زن، سرپرست خانه شوهرش و فرزندان اوست و درباره آنان از وى سئوال مى شود.    صحیح بخارى، ج3، ص125

---

حدیث (3) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

خَیرُ الرِّجالِ مِن اُمَّتىَ الَّذینَ لایَتَطاوَلُونَ عَلى أَهلیهِم وَیَحِنُّونَ عَلَیهِم وَلا یَظلِمُونَهُم؛
بهترین مردان امّت من کسانى هستند که نسبت به خانواده خود خشن نباشند و اهانت نکنند و دلسوزشان باشند و به آنان ظلم نکنند.    مکارم الأخلاق، ص 216

---

حدیث (4) امام صادق علیه السلام :

مَن حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهلِ بَیتِهِ مُدَّ لَهُ فى عُمُرِهِ؛
 هر کس به شایستگى در حقّ خانواده اش نیکى کند، عمرش طولانى مى شود.    کافى، ج2، ص105، ح11

---

حدیث (5) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
مَن أَدخَلَ عَلى أَهلِ بَیتِهِ سُرُورا خَلَقَ اللّه  مِن ذلِکَ السُّرُورِ خَلقا یَستَغفِرُ لَهُ إِلى یَومِ القیامَةِ؛
هر کس خانواده اش را شاد کند، خداوند از آن شادى موجودى مى آفریند که تا روز قیامت براى او آمرزش بخواهد.    کنزالعمال، ج16، ص379، ح44995

---

حدیث (6) امام صادق علیه‏السلام :

لایَزالُ المُؤمِنُ یُورِثُ أَهلَ بَیتِهِ العِلمَ وَ الدَبَ الصّالِحَ حَتّى یُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ جَمیعا؛
مؤمن همواره خانواده خود را از دانش و ادب شایسته بهره مند مى سازد تا همه آنان را وارد بهشت کند.   مستدرک الوسایل، ج12، ص201، ح13881

---

حدیث (7) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

إذا أرادَ اللّه  بِأهلِ بَیتٍ خَیرا فَقَّهَهُم فِى الدّینِ وَوَقَّرَ صَغیرُهُم کَبیرَهُم وَرَزَقَهُمُ الرِّفقَ فى مَعیشَتِهِم وَالقَصدَ فى نَفَقاتِهِم وَبَصَّرَهُم عُیُوبَهُم فَیَتُوبُوا مِنها؛
 هرگاه خداوند براى خانواده اى خیر بخواهد آنان را در دین دانا مى کند، کوچک ترها بزرگ ترهایشان را احترام مى نمایند، مدارا در زندگى و میانه روى در خرج روزیشان مى نماید و به عیوبشان آگاهشان مى سازد تا آنها را برطرف کنند. نهج الفصاحه، ح 147

پاسخ امام علی (علیه السّلام) به سؤال علم بهتر است یا ثروت؟

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

همه ما در دوران تحصیل، حداقل یک بار انشایی با موضوع (علم بهتراست یا ثروت)، نوشته‌ایم. گذشته از اینکه هر یک از ما، کدامیک(علم یا ثروت) را بهتر دانسته و برای اثبات دلایل خود در چند خط انشایی می‌نوشتیم، آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که این سوال کی و چگونه مطرح شد؟ و کامل‌ترین پاسخها برای این سوال از آن کیست؟
علم بهتر است یا ثروت؟
روایت است که:
حضرت علی (علیه السلام) داخل مسجد بودند و جمعیت زیادی دور آن حضرت حلقه زده بودند. مردی وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید:
ـ یا علی! سؤالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟ 

حضرت علی(علیه السلام) در پاسخ گفت: علم بهتر است؛ زیرا علم میراث پیامبران است و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.

مرد که پاسخ سؤال خود را گرفته بود، سکوت کرد.
در همین هنگام مرد دیگری وارد مسجد شد و همانطور که ایستاده بود پرسید:
ـ اباالحسن! سؤالی دارم، می‌توانم بپرسم؟
امام علی(علیه السلام)در پاسخ آن مرد گفت:بپرس!
مرد پرسید: علم بهتر است یا ثروت؟ 

علی (علیه السلام)فرمود: علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ می‌کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی. 

نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همان‌‌جا که ایستاده بود نشست.
در همین حال سومین نفر وارد شد، او نیز همان سؤال را تکرار کرد،و امام در پاسخش فرمود:
علم بهتر است؛ زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است،ولی برای ثروتمند دشمنان بسیار!
هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود که چهارمین نفر وارد مسجد شد. او در حالی که کنار دوستانش می‌نشست، عصای خود را جلو گذاشت و پرسید:
ـ یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟ 

حضرت‌علی(علیه السلام) در پاسخ به آن مرد فرمودند: علم بهتر است؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می‌شود؛ ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می‌شود. 

نوبت پنجمین نفر بود. او که مدتی قبل وارد مسجد شده بود و کنار ستون مسجد منتظر ایستاده بود، با تمام شدن سخن امام همان سؤال را تکرار کرد. 

حضرت‌ علی(علیه السلام) در پاسخ به او فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل می‌دانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد می‌کنند. 

با ورود ششمین نفر سرها به عقب برگشت، مردم با تعجب او را نگاه کردند. یکی از میان جمعیت گفت: حتماً این هم می‌خواهد بداند که علم بهتر است یا ثروت! کسانی که صدایش را شنیده بودند، پوزخندی زدند. مرد، آخر جمعیت کنار دوستانش نشست و با صدای بلندی شروع به صحبت کرد:
ـ یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟ 

امام علی(علیه السلام) نگاهی به جمعیت کرد و گفت: علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد. 

مرد ساکت شد. همهمه‌ای در میان مردم افتاد؛ امروز چه خبر است! چرا همه یک سؤال را می‌پرسند؟ نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت‌ علی(علیه السلام) و گاهی به تازه‌واردها دوخته می‌شد. در همین هنگام هفتمین نفر که کمی پیش از تمام شدن سخنان حضرت ‌علی(علیه السلام) وارد مسجد شده بود و در میان جمعیت نشسته بود، پرسید:
ـ یا اباالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟ 

امام(علیه السلام) دستش را به علامت سکوت بالا برد و فرمودند: علم بهتر است؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه می‌شود، اما علم هرچه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد. 

مرد آرام از جا برخاست و کنار دوستانش نشست؛ آنگاه آهسته رو به دوستانش کرد و گفت: بیهوده نبود که پیامبر فرمود: من شهر علم هستم و علی(علیه السلام) هم درِ آن! هرچه از او بپرسیم، جوابی در آستین دارد، بهتر است تا بیش از این مضحکه مردم نشده‌ایم، به دیگران بگوییم، نیایند! مردی که کنار دستش نشسته بود، گفت: از کجا معلوم! شاید این چندتای باقیمانده را نتواند پاسخ دهد، آن‌وقت در میان مردم رسوا می‌شود و ما به مقصود خود می‌رسیم! مردی که آن طرف‌تر نشسته بود، گفت: اگر پاسخ دهد چه؟ حتماً آن‌وقت این ما هستیم که رسوای مردم شده‌ایم! مرد با همان آرامش قلبی گفت: دوستان چه شده است، به این زودی جا زدید! مگر قرارمان یادتان رفته؟ ما باید خلاف گفته‌های پیامبر را به مردم ثابت کنیم.
در همین لحظه هشتمین نفر وارد شد و سؤال دوستانش را پرسید، که 

امام(علیه السلام)در پاسخش فرمود: علم بهتر است؛ برای اینکه مال و ثروت فقط هنگام مرگ با صاحبش می‌ماند، ولی علم، هم در این دنیا و هم پس از مرگ همراه انسان است.

سکوت، مجلس را فراگرفته بود، کسی چیزی نمی‌گفت. همه از پاسخ‌‌های امام علی(علیه السلام) شگفت‌زده شده بودند که…
نهمین نفر وارد مسجد شد و در میان بهت و حیرت مردم پرسید:
ـ یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟ 

امام(علیه السلام) در حالی که تبسمی بر لب داشت، فرمود: علم بهتر است؛ زیرا مال و ثروت انسان را سنگدل می‌کند، اما علم موجب نورانی شدن قلب انسان می‌شود. 

نگاه‌های متعجب و سرگردان مردم به در دوخته شده بود، انگار که انتظار دهمین نفر را می‌کشیدند. در همین حال مردی که دست کودکی در دستش بود، وارد مسجد شد.
او در آخر مجلس نشست و مشتی خرما در دامن کودک ریخت و به روبه‌رو چشم دوخت. مردم که فکر نمی‌کردند دیگر کسی چیزی بپرسد، سرهایشان را برگرداندند، که در این هنگام مرد پرسید:
ـ یا اباالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟
نگاه‌های متعجب مردم به عقب برگشت. با شنیدن صدای علی (علیه السلام)مردم به خود آمدند: 

علم بهتر است؛ زیرا ثروتمندان تکبر دارند، تا آنجا که گاه ادعای خدایی می‌کنند، اما صاحبان علم همواره فروتن و متواضعند. 

فریاد هیاهو و شادی و تحسین مردم مجلس را پر کرده بود. سؤال کنندگان، آرام و بی‌صدا از میان جمعیت برخاستند. هنگامی‌که آنان مسجد را ترک می‌کردند، صدای امام را شنیدند که می‌فرمود: 

اگر تمام مردم دنیا همین یک سؤال را از من می‌پرسیدند، به هر کدام پاسخ متفاوتی می‌دادم...  

منبع: کشکول بحرانی، ج۱، ص۲۷ ، به نقل از امام علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السّلام) ، ص۱۴۲ 

رنگ خدایی

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

در میان مسیحیان معمول بود که فرزندان خود را « غسل تعمید » می دادند و گاه ادعیه ی مخصوص زرد رنگی به آنان اضافه می کردند و می گفتند این غسل، با این رنگ خاص، باعث تطهیر نوزاد از گناه ذاتی که از آدم به ارث برده می شود!
قرآن کریم در آیه ی 138 سوره بقره می گوید: به جای رنگ ظاهر و رنگ های خرافی، رنگ حقیقت و خدایی را بپذیرید تا روح و جانتان از هر آلودگی پاک گردد. « رنگ خدایی بپذیرید و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر است؟ »
ما هم گاهی اسیر رنگ های مختلف می شویم. رنگ چشم و هم چشمی، رنگ مدل های غلط که دیگران به ما تحمیل می کنند، رنگ رقابت های منفی، و گاهی هم رنگ لباس و ماشین و وسایل منزل، گاهی آنچنان ما را اسیر می کند که حتی آرامش و آسایش خود را هم فدای آن ها می کنیم.
 اما چه زیباست رنگ خدایی و رنگ اخلاص و یکرنگی.
راستی اگر بتوانیم فقط و فقط به رضای پروردگار مهربانمان فکر کنیم، فعالیت روزانه، محبت و خدمت به همسر و فرزند، تلاش در جامعه، توجه به فامیل، خدمت به والدین و حتی تفریح و استراحت، همه و همه را رنگ خدایی بزنیم و فقط به خاطر خدای مهربان این کارها را انجام دهیم، آن وقت است که هم کارها بهتر و کامل تر انجام می شود، هم توقعی در مقابل از کسی نداریم، هم منت به یکدیگر نمی گذاریم و هم در کمال آرامش زندگی می کنیم و از همه مهم تر، رضایت و لطف و رحمت خدای مهربان همواره شامل حال ما خواهد بود. 
پس دوستان از الان دست به کار شویم و به همه ی کارها و همه ی زندگی خود رنگ خدایی بزنیم و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر؟!! 

نویسنده: مهدی عدالتیان-وب سایت موسسه فرهنگی راه روشن 

مثل موبایلت ...

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

به فکر نـمـازت باش ، مثل شارژ موبایلت.

با صدای اذان بلند شو، مثل صدای موبایلت.

قرآن را همیشه بخوان، مثل پیام های موبایلت.

از انگشتانت برای ذکر استفاده کن، مثل صفحه کلید موبایلت. 

امان از انحراف و گمراهی

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

امام صادق علیه السّلام فرمود: آیه ی: 

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ (آیه 8 سوره آل عمران)

پروردگارا، دل‏هاى ما را پس از آن که هدایتمان کردى ملغزان، و ما را از نزد خویش رحمتى بخشاى که همانا تو بخشایشگرى

را زیاد بخوانید تا از راه حق منحرف نشوید. 

تفسیرصافی، ج1 

صلوات ...

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

صلوات بهترین هدیه از طرف خداوند براى انسان است .
صلوات تحفه اى از بهشت است .
صلوات روح را جلا مى دهد.
صلوات عطرى است که دهان انسان را خوشبو مى کند.
صلوات نورى در بهشت است .
صلوات نور پل صراط است .
صلوات شفیع انسان است .
صلوات ذکر الهى است .
صلوات موجب کمال نماز مى شود.
صلوات موجب کمال دعا و استجابت آن مى شود.
صلوات موجب تقرّب انسان است .
صلوات سپرى در مقابل آتش جهنم است .
صلوات انیس انسان در عالم برزخ و قیامت است .
صلوات جواز عبور انسان به بهشت است .
صلوات انسان را در سه عالم بیمه مى کند.
صلوات از جانب خداوند رحمت است و از سوى فرشتگان پاک کردن گناهان و از طرف مردم دعا است .
صلوات برترین عمل در روز قیامت است .
صلوات سنگین ترین چیزى است که در قیامت بر میزان عرضه مى شود.
صلوات محبوب ترین عمل است .
صلوات آتش جهنم را خاموش مى کند.
صلوات زینت نماز است .
صلوات گناهان را از بین مى برد.
صلوات فقر و نفاق را از بین مى برد.
صلوات بهترین داروى معنوى است .
چه خوب است که انسان دائم الصلوات باشد؛ چرا که پیامبر نیز دائم الصلوات است .
چه خوب است همیشه زبان انسان مشغول ذکر صلوات باشد.
چه خوب است که فضاى جامعه و محیط کار خود را معطر به صلوات کنیم .
چه قدر از عمر مى گذرد و حرف هاى بیهوده از زبان ما خارج مى شود که دل انسان را سیاه مى کند، صلوات فرستادن بهتر از سکوت و خیال بافى هاى بیهود و سخنان بى ارزش است . پس اگر زبان مشغول صلوات باشد هم به عمر خود ارزش داده ایم و هم روح خود را جلا و فضاى محیط خود را نورانى کرده ایم . بیاییم دنیا و عالم برزخ و قیامت خود را با صلوات بیمه کنیم . و با این صلوات خداوند و اهل بیت (علیهم السّلام ) را خوشحال کنیم . 

منبع: کتاب آثار و برکات صلوات در دنیا، برزخ و قیامت - عباس عزیزى

 

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم