بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
خدای متعال می فرماید: من بر وحدانیتم شهادت می دهم به اینکه جز من خدایی نیست، یکتای بی شریکم، و محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم بنده و فرستاده ی من است. بدانید که هر کس راضی به قضای من نباشد و بر بلای من صبر نکند و نعمتهایم را شکر و سپاس نگوید و بر عطای من قانع نگردد خدایی جز مرا برگزیند و از زیر آسمان من خارج شود. و هر کس صبح کند و محزون از دنیا باشد(1) مانند کسی است که صبح کرده و بر من غضبناک است. و هر کس که به خاطر مصیبتی که بر او وارد شده به نزد غیر من شکوه کند، همانا از من نزد او شکایت کرده. و هر کس به طمع مال بر ثروتمندی وارد شود و به خاطر غنا و ثروتش بر او تواضع کند، یک سوم دینش را بر باد داده، و هر کس بخاطر مرگِ کسی، به صورتش لطمه بزند، مثل کسی است که نیزه ای برداشته و با من به جنگ و ستیز برخاسته است. و هر کس چوبی بر سر قبر مرده ای بشکند مانند این است که کعبه ی مرا ویران کرده است(2)، و هر کس ابائی نداشته باشد که از چه راهی روزی به دست آورد و بخورد من نیز ابائی ندارم که او را از چه دری وارد آتش گردانم، و هر کس در حال تکمیل و رشد دادن دین خود نباشد و هر کس در کاستی و نقصان باشد مرگ برای او بهتر است، و هر کس به علم و دانشی که آموخته عمل کند من نیز بر عملش بیفزایم.
