حدیث قدسی (3)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

ای فرزند آدم! هر کس از شما قناعت ورزد و به اندکِ دنیا راضی و خشنود گردد، بر خدای عزّوجلّ اعتماد کرده است. 

ای فرزند آدم! هر کس حسادت را ترک کند خود را راحت نموده و هر کس از حرام اجتناب و پرهیز نماید دین خود را برای خدا خالص کرده، و هر کس غیبت را ترک نماید محبتش در دلهای مردم جای گیرد و هر کس از مردم کناره گیرد از شرارتهای آنان در امان شود، و هر کس کم سخن گوید عقلش کامل گردد و هر کس به روزی اندکی که خدا برایش مقرر داشته بسنده کند، خدای تعالی نیز عمل اندک و قلیل او را بپذیرد. 

ای فرزند آدم! عمرت را در طلب دنیا به باد فنا سپردی، پس کی بدنبال آخرت خواهی رفت؟ 

منبع: کتاب چهل حدیث قدسی - محمد فربودی 

حدیث قدسی (2)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ 

خدای متعال می فرماید: من بر وحدانیتم شهادت می دهم به اینکه جز من خدایی نیست، یکتای بی شریکم، و محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم بنده و فرستاده ی من است. بدانید که هر کس راضی به قضای من نباشد و بر بلای من صبر نکند و نعمتهایم را شکر و سپاس نگوید و بر عطای من قانع نگردد خدایی جز مرا برگزیند و از زیر آسمان من خارج شود. و هر کس صبح کند و محزون از دنیا باشد⁽¹⁾ مانند کسی است که صبح کرده و بر من غضبناک است. و هر کس که به خاطر مصیبتی که بر او وارد شده به نزد غیر من شکوه کند، همانا از من نزد او شکایت کرده. و هر کس به طمع مال بر ثروتمندی وارد شود و به خاطر غنا و ثروتش بر او تواضع کند، یک سوم دینش را بر باد داده، و هر کس بخاطر مرگِ کسی، به صورتش لطمه بزند، مثل کسی است که نیزه ای برداشته و با من به جنگ و ستیز برخاسته است. و هر کس چوبی بر سر قبر مرده ای بشکند مانند این است که کعبه ی مرا ویران کرده است⁽²⁾، و هر کس ابائی نداشته باشد که از چه راهی روزی به دست آورد و بخورد من نیز ابائی ندارم که او را از چه دری وارد آتش گردانم، و هر کس در حال تکمیل و رشد دادن دین خود نباشد و هر کس در کاستی و نقصان باشد مرگ برای او بهتر است، و هر کس به علم و دانشی که آموخته عمل کند من نیز بر عملش بیفزایم. 

 

---

1- یعنی برای دنیا و در طلب دنیا غصه بخورد. 

2- به این معنا که نشانه ی قبر را خراب کند، چون در زمانهای گذشته بجای سنگ از چوب برای علامت گذاری استفاده می کردند. و از میان بردن یا شکستن علامت قبر به معنای بی احترامی به مردگان بوده است. 

منبع: کتاب چهل حدیث قدسی - محمد فربودی

حدیث قدسی (1)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

خداوند تبارک و تعالی فرماید: در عجبم از کسی که یقین به مرگ دارد، چگونه شادی می کند؟ و کسی که یقین به روز حساب دارد، چطور برای خود مال اندوزی می کند؟ و در شگفتم از کسی که یقین به عالم قبر و مصیبتهای آن دارد، چگونه می خندد؟ و آن کس که به زوال و نابودی دنیا یقین دارد، چگونه در کنارش آرام می گیرد؟ و تعجب می کنم از کسی که یقین به بقا و ابدیت آخرت و نعمتهای آن دارد، چگونه فارغ نشسته و می آرمد؟ و در شگفتم از آن کس که به زبان عالِم است امّا جاهل و نادان است. و در عجبم از کسی که خود را با آب پاک می کند، امّا قلب خود را پاکیزه نمی دارد. و در عجبم از بنده ای که خود را به عیب جویی از مردم مشغول نموده و از عیبهای خود غافل است. و تعجب می کنم از کسی که می داند خدای تعالی بر تمام اسرار او مطّلع است، چگونه او را معصیت می کند؟ و در حیرتم از کسی که می داند که تنها می میرد، تنها وارد قبر می شود، و تنها مورد حساب و بازخواست قرار خواهد گرفت، چگونه با مردم انس می گیرد [ و با خدای خویش انس نمی گیرد ]. و خدای تعالی گواهی می دهد که حقّاً جز من خدایی نیست و محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم بنده و فرستاده ی من است. 

منبع: کتاب چهل حدیث قدسی - محمد فربودی